Happy New (Rooster) Year!

En toen waren we in Vietnam, de douane was easy en binnen een mum van tijd stonden we dan met visum in Vietnam. Waar hadden we ons ook alweer zo druk om gemaakt?

Op de dag dat we Vietnam binnenkwamen, was net het Chinese nieuwe jaar aangebroken en lagen de confettiresten nog overal op straat in Hanoi. TET, zoals ze het hier noemen, is een groot begrip, net zoals in China (uiteraard) en in Korea. Dus op straat veel Vienamese, Chinese en Koreaanse toeristen te zien. Twee weken rondom TET sluiten ook heel veel winkels en bedrijven en daarom was het betrekkelijk rustig in Hanoi (op de vele Aziatische toeristen na dan). Vandaag de dag ervaren we echter nog steeds de gevolgen van TET en hebben we onszelf, maar ook de locals, al meerdere keren afgevraagd wanneer het nou eens terug naar normaal gaat? Want het vervelende gevolg is dat de prijzen van het openbaar vervoer 30% hoger liggen en dat de treinen al lang van tevoren vol geboekt zitten, waardoor alleen de dure treintickets voor ons overblijven in een meer 'deluxe' treindeel. Maarja, we doen het er maar mee ;)

Anyway, Hanoi, laten we daar beginnen. Hanoi was een goede start van Vietnam. We zaten in een prettig hotel, midden in de Old Quarter, waar alles te doen is. De eerste dag is Bart helaas ziek in bed moeten blijven liggen (hij kon eigenlijk gewoon niet van de pot afkomen na een kuurtje Azië) en dus is Denise met de al eerder ontmoette Oostenrijkse meiden op pad gegaan. Drie dames zonder man, kan maar één ding betekenen >> shoppen & eten! De dag erna kon Bart zich weer inhouden en zijn we samen een beetje cultureel gaan doen. We hebben het mausoleum van Ho Chi Minh aanschouwt, we zijn een niet zo spectaculair war museum binnengelopen en we zijn naar Hoa Lo Prison gegaan. Een gevangenis waarin ten tijde van de kolonisatie Vietnamese mensen zijn gemarteld en later tijdens de Vietnamoorlog werden hier de Amerikaanse militairen gevangen gehouden en uiteraard werden deze, volgens de Vietnamezen, fantastisch goed verzorgd. De Amerikanen zouden het zelfs Hilton Hanoi genoemd hebben, omdat ze het er zo goed hadden, voor gevangenisbegrippen dan. ’s Avonds afscheid genomen van de meiden, want na een tijd samen gereisd te hebben, zouden hier onze wegen scheiden.

De dag erna hebben we Hanoi gelaten voor wat het is en zijn we richting Halong Bay gegaan. Halong Bay is een plaatje! In een grote baai rijzen hier de karstbergen de hemel in, een magisch beeld. Kennelijk is hier lang geleden het hele land gewoon een aantal meter naar beneden gestort, waardoor het nu een relatief ondiepe baai is. Hier hebben we een 2-daagse cruise gemaakt, heel bijzonder om ’s ochtends tussen de hoge karstgebergten wakker te worden. Verder hebben we hier nog een stukje gekayakt op zee, een grot bezocht en heeft Bart een inktvis gevangen. De crew zorgde dat we niet verhongerden met heerlijk en veel te veel eten.

Via Hanoi zijn we daarna doorgereisd naar Ninh Binh en daarmee hadden we onze eerste kennismaking met de Vietnamese NS, so far so good.
Ninh Binh is eigenlijk Halong Bay op het land, ook hier rijzen de karstgebergten hoog de hemel in, maar hier worden ze omringd door rivieren en rijstvelden. We hebben hier een scootertje gehuurd en zijn zelf op pad gegaan. We zijn naar een plaatsje gereden waar het minder toeristisch was en zijn daar in een bootje gestapt en hebben we tussen de bergen gevaren, heel bijzonder om te zien dat het landschap op de karstbergen na vlak is. Een mooi boottochtje waarmee we ook de eerste aapjes gezien hebben (van heel veraf dan) en wel de Delacour’s Langur, oftewel de witromplangoer die alleen nog maar in dit deel van Vietnam voorkomen en daarmee een bedreigde diersoort zijn.

Na Ninh Binh zijn we middels de nachttrein doorgereisd naar Hue. Die trein is ons stiekem goed bevallen, samen met een Frans stel deelden we een 4persoons slaapcoupe en zijn we a la Guus Meeuwis naar Hue gekedengkedengt. In Hue was het stralend weer! Eindelijk weer eens de zon in ons gezicht Hue is een klein historisch stadje, middenin de stad is de oude citadel gelegen, die we natuurlijk bezocht hebben, maar waar we niet zo van onder de indruk waren. De dag erna zijn we weer op de scooter gestapt en hebben we een tweetal tombes bezocht, een pagoda en een verwaarloosd waterpark. Die laatste was heel gaaf! 10 jaar geleden zijn ze begonnen aan de bouw van een gigantisch waterpark, maar al snel raakte het geld op en zijn ze gewoon gestopt met de bouw ervan. In de jaren erna heeft de natuur weer bezit genomen van het waterpark, wat het geheel een mysterieuze uitstraling geeft. Je mag nu met je scootertje door het park rijden en stuit dan op glijbanen volledig overgroeid door de flora, water dat helemaal zwart gekleurd is, vol zit met algen en waar een waterslang gezellig doorheen zwemt. Koeien lopen rond op de plek waar honderden handdoeken hadden moeten liggen en het aquarium gelegen in een ontzettend grote draak is helemaal verwoest. Echt bizar, maar wel het hoogtepunt van ons bezoek aan Hue.

Na Hue was het tijd voor Hoi An, na een kleine sightseeing tour, waarin we weinig zagen vanwege de hevige regen en dikke mist, werden we in ons hotel gedropt. We werden gelijk voor een kleine kookworkshop en aansluitend voor het diner uitgenodigd, wat we als echte Nederlanders natuurlijk niet weigerden. Hoi An staat bekend om zijn vele kleermakers, leerbewerkers en ja..wat eigenlijk niet? Je kunt het zo gek niet bedenken of in Hoi An wordt het voor je gemaakt, volledig naar wens en op maat gemaakt. Zo hebben we daar beide flink wat geld laten rollen en is Bart ondertussen voorzien van zijn Bridal Suit met op maat gemaakte matchende schoenen en riem. Door dit shopgedrag hadden we ineens ook weer een agenda met afspraken, iets wat wij eigenlijk al niet meer kenden heel bijzonder om fitting na fitting mee te maken en zo je kleren steeds verder te zien ontwikkelen. Iedere keer kun je aangeven waar het eventueel groter/kleiner moet of wat je niet bevalt, zodat het aangepast kan worden. Tussendoor zijn we naar ‘vegetable village’ gefietst, waar ze (je kunt het wel raden) groenten verbouwen. Het was als het ware een grote volkstuin op een eiland in de rivier, leuk om even doorheen te fietsen, maar dat was het ook wel. Aangezien het zo klein was, waren we er in eerste instantie ook langs af gefietst en bij het strand uitgekomen, ach hebben we die ook gelijk gezien.
Op onze laatste dag in Hanoi hebben we nog een cooking class bijgewoond, we mochten allemaal een gerecht kiezen uit het menu en aangezien we met 13 personen waren, kregen we dus ook een 13-gangen menu te eten, het avondeten hebben we die dag dan ook overgeslagen. We werden ’s ochtends eerst meegenomen naar de lokale markt om de boodschappen te doen. Alles wat we nodig hadden haalden we hier, kruiden, groenten, vlees, vis, noedels.. We hebben ook geleerd dat als het regent de prijs van de vis kennelijk stijgt. Leuk zo’n markt, maar wij zijn toch maar wat blij met de Albert Heijn, zoveel makkelijker! We hebben vanalles gemaakt, van verse loempia’s tot gevulde inktvis en ondanks de vele visgerechten, wat helemaal niet zo ons ding is, was het echt heel lekker en hebben we alles braaf geproefd en opgegeten. Daar ook een leuk Iers stel ontmoet, waar we ’s avonds nog mee afgesproken hadden in een bar. Beetje jammer waren de ratten die er rondliepen, maar waar het personeel alleen maar om lachte, dus noemde we één van de ratten Harry, waar ze alleen nog maar harder om konden lachen. Als we al honger hadden gehad, was die trek gelijk over gegaan daar, helemaal nadat Bart daarna ook nog kakkerlakken tegenkwam…ieeeeh! Maar ondanks de dierlijke omstandigheden, was het wel een gezellige avond geworden en hebben ze ons toch tot 3x moeten verzoeken om de bar te verlaten, want ze waren al gesloten…om 23uur, net zoals heel Hoi An!

Momenteel zitten we weer in de trein, tijd voor het zuidelijke deel van Vietnam. Hopelijk laat de zon zich weer zien, want van het Nederlands weer in Hoi An hebben we wel genoeg gehad en daarnaast zijn we toe aan wat vitamine sea.
Grappig detail: om ons heen worden allemaal maaltijden in elkaar getoverd, de locals nemen dus alle ingrediënten die ze nodig hebben mee de trein in en bouwen hier ter plekke hun noedelgerecht in elkaar.

Sorry voor het lange zeververhaal, ookal heb je er zelf voor gekozen om tot het einde door te lezen.. We maken ook zoveel mee !

Veel liefs van ons! Xx