Draken en vulkanen

Indonesië..een veelzijdig land. Ieder eiland met z’n eigen cultuur en natuur, maar vulkanen hebben ze met elkaar gemeen. Op welk eiland je ook bent, als je met je scooter rond rijdt is er op elke plek wel weer een grote vulkaan in de verte te zien, die hoog boven het eiland uit rijst.

We waren gebleven op Bali. Hebben Tanah Lot bezocht, een van de bekendste Hindoeïstische tempels op Bali, die vanwege de omgeving erg geliefd is. Op een rots staat deze tempel tijdens vloed los van het land en tijdens eb kun je naar de tempel lopen. De tempel zelf mogen we niet in en lijkt ook niet erg spectaculair te zijn. De vergezichten over de kust zijn dat wel. Verder hebben we diep in de nacht Ajax aangemoedigd, maar onze kreten hebben Stockholm nooit bereikt helaas. Volgend jaar een nieuwe kans.

Daarna zijn we naar Flores gevlogen, een eiland in oostelijk Indonesië. We dachten hier in de twee ‘vrije’ dagen die we hadden, wel even de vulkaan te kunnen bezichtigen. Maar het eiland bleek immens groot te zijn en de vulkaan lag op 12uur rijden, oeps…hadden we ons maar iets beter ingelezen. Daarom waren we aangewezen tot Labuan Bajo, het kleine stadje dat onze uitvalsbasis werd voor de aanstaande duiktrip. Labuan Bajo had helaas niets te bieden, dus we hebben met de scooter een klein stukje rondgereden op zoek naar een mooi uitzichtspunt over het Komodo National Park, daar zouden we ons de komende dagen bevinden. Wat we ook in Labuan Bajo moesten doen was het verlengen van ons visum. Dat was nog wel even spannend, want vanwege onze duiktrip hadden we twee momenten ‘vrij’. Eentje om de verlenging aan te vragen en een om hem weer op te halen. In onze ogen was dat voldoende, maar natuurlijk niet in die van de immigratiemedewerker…drama! Het leek niet te lukken, maar na vele malen uit te leggen dat we niet anders konden, gingen ze het dan uiteindelijk toch proberen. Het gehele immigratiekantoor was leeg van klanten en bij onze terugkomst zaten ze zelfs spelletjes te spelen (counterstrike op de werkcomputer), dus zo druk hadden ze het niet in onze ogen. Uiteindelijk mochten we dan toch de aanvraagformulieren invullen en na twee bezoekjes aan de kopieershop (nee, dat doen ze niet voor je bij het immigratiekantoor) en twee kopieën die niet aan de eisen voldeden, ookal hadden ze het echt zo uitgelegd, was het dan gelukt, onze aanvraag werd in behandeling genomen.

Na ons bezoekje aan de immigratie ging onze duiktrip van start. Drie dagen duiken in het Komodo NP en een bezoekje aan Rinca eiland, waar we de beroemde Komododragon gingen zoeken. We werden met de boot naar het duikresort gebracht en kregen zo al goed zicht op het prachtige Komodo NP. Overal waar je keek zag je kleine groene eilandjes omringd door blauw water. Uiteindelijk aangekomen bij het resort werden we verrast, we sliepen in de meest simpele, maar fantastische houten huisjes (Bale’s genoemd). Zodra je je hut uitkwam, keek je uit over de oceaan en iedere avond hadden we een prachtige zonsondergang.
Dit was dan ook de plek waar we onze meest fantastische duiken tot nu toe gemaakt hebben! De plek staat bekend om zijn manta’s en ander groot spul zoals haaien en ontzettend grote vissen. Daarnaast was het koraal nog weelderig en prachtig gekleurd! Beter zouden we het deze reis niet meer gaan vinden beseften we al snel.
Ook hebben we hier de duik gemaakt met het hoogste adrenalinelevel in ons lijf. Het is een punt tussen twee kleine eilanden waar twee stromingen samen komen en samen door het smalle kanaal willen. Uit de briefing die we vooraf kregen bleek al wel hoe belangrijk het was dat we goed de voorschriften volgden, de vorige duikgroepjes werden hier door de stroming uit elkaar getrokken, einde duik. 
We sprongen in het water en het was alsof we in een zwembad sprongen, zo helder was het water. Het zicht reikte verder dan 50m en in de verste verte zagen we nog schimmen van ontzettend grote vissen. We zwommen tussen de koraalheuvels door richting een plek die zij de ‘heksenketel’ noemen. Wanneer de stroming op z’n hevigst is, kun je hier ook echt rond geroerd worden alsof je je in een soeppan bevindt. Vandaag viel het mee en we zwommen er rustig doorheen. Aan de overkant van deze ‘heksenketel’ bevond zich de ‘shotgun’, het punt waar de stromingen samen door het nauwe kanaal moeten en je dus meesleuren. Zoals gezegd lieten we ons een stukje meesleuren en vervolgens haakten we onszelf vast op de rand. Op het moment dat dat moest gebeuren, zwom er een manta recht op ons af! Beiden schreeuwen we van enthousiasme door ons ademapparaat en proberen we ons zo dicht mogelijk bij de manta vast te haken. Wat een fantastische beesten! Ze vliegen met hun vleugels door het water, alsof het geen moeite kost om tegen de stroming in te zwemmen, aan ons werd ondertussen flink getrokken door de stroming. Uiteindelijk was de manta uit zicht en kwam het moment van onthaken, we lieten los en probeerden weg te zwemmen uit de stroming richting kalmer water aan de zijkanten. Daar hangt het koraal over elkaar heen waardoor er kleine grotten ontstaan, we haakten onszelf weer vast en keken naar de slapende whitetip sharks. Uiteindelijk zwommen we een grote koraaltuin in, waar alles weer helemaal rustig was. Met onze laatste ademteugen van deze duik genoten we alle mooie kleuren en de koraalvissen die je het gevoel gaven in een groot aquarium rond te zwemmen.
Daarna terug op de boot is het lekker relaxen op het zonnedek, totdat we bij de volgende duikplek zijn. Briefing gehad, allemaal in de uitrusting gehesen, motor kapot. De boot dreef weg van de duikplek, dus duiken zat er op dat moment niet in. We trokken onze wetsuits weer uit en zagen dat de machinekamer onder water was gelopen en dat de crew met man en macht probeerde om het water weg te pompen. Ondertussen werden we door andere boten naar een rustige baai gesleept en werd er door ons nog lachend gereageerd door het maken van ‘afscheidsflimpjes’ met de GoPro’s, alsof het een kleine zwarte doos zou zijn. Uiteindelijk kregen ze de machinekamer weer droog, de motor weer aan de praat en konden we alsnog onze tweede duik maken. Ook deze was weer fantastisch, maar door de vertraging op het bijna zinkende schip zat een derde duik er vandaag niet meer in. Niemand gaf er iets om, het waren twee waanzinnige duiken! Als extra hadden we die dag een sunsetcruise en bij terugkomst stonden de koude drankjes op ons te wachten. Op onze laatste duikdag gingen we naar een manta cleaningstation. Een punt waar de manta’s heen komen om zich te laten ontdoen van parasieten. Wij zijn op die plek geaard in het zand en hebben een uur om ons heen gekeken naar al die manta’s die passeerden. Sommige heel dichtbij en anderen vlogen als schaduwen over je heen. Fantastisch! 
De laatste dag maakten we een tochtje naar Rinca, een eiland waar de beroemde Komodovaraan woont. Al gelijk bij het kamp lagen ze ons op te wachten, wat zijn ze groot en lelijk, maar ook weer mooi om te zien hoe zo’n oerbeest al eeuwen lang overleeft.
Helaas was het daarna tijd om afscheid te nemen. We maakten onze laatste boottocht terug naar Labuan Bajo, waar we bij aankomst gelijk door geracet zijn naar onze vrienden van de immigratie. Na een pasfoto, 10 vingerdrukken, een betaling en een kopie prijkte de verlenging van ons visum in de paspoorten, missie geslaagd dus! Op tijd, want de dag erna vlogen we alweer naar Lombok.

Lombok is groen en prachtig om rond te rijden. We hebben twee dagen een scooter gehuurd en zijn een dagje naar het zuiden gereden, waar de mooiste stranden liggen, waar we ook lekker vertoefd hebben. En we hebben een route langs de kust gereden, waar we prachtige uitzichten hadden over de oceaan en de Gili eilanden. Door het binnenland zijn we teruggereden, waarbij je door het bos en de rijstvelden rijdt en onderweg een hoop aapjes tegenkomt.

Vanuit Lombok hebben we de korte overtocht gemaakt naar Gili Air. Het kleinste Gili eiland het dichts bij de kust van Lombok. Voor een appel en een ei konden we mee op de boot, samen met al het eten dat richting het eiland moest. Met onze voeten zaten we op de balen rijst en onze tassen belanden bovenop de manden met ananas, een leuke ervaring.
Op Gili zelf is niet heel veel meer te doen dan zonnen, zwemmen, snorkelen en duiken. Wij hebben alleen gezond en gezwommen en zijn op een namiddag het hele eiland rondgelopen. De laatste avond hebben we van de zonsondergang genoten.

En toen waren we terug op Bali en was daar het weerzien met de moeder van Denise en haar partner. Bijzonder om ze op Bali te treffen, maar ook mooi om dit samen te kunnen delen. Maar dat is voor de volgende keer, voor nu hebben we genoeg gezeverd.

Veel liefs Bart & Denise