Cambodja in een notendop

Sabaidee-kaaaaaah!
(voor de mannen onder ons: sabaidee-kap)

Cambodja dus en we begonnen in Phnom Penh, de hoofdstad.
Cambodja stond van 1975-1979 onder de macht van Pol Pot, de leider van de Khmer Rouge. Misschien dat een aantal van jullie er al wel eens van gehoord hebben of zelf deze gruwelijke plekken in Cambodja bezocht hebben, maar de Khmer Rouge heeft hier geen goede dingen gedaan. Waar het op neer komt: Pol Pot dacht dat educatie en religie niet binnen Cambodja thuis hoorden en vermoordde om die reden dan ook iedereen die geschoold was, religieus was of werkte voor de voormalige regering. Ook iedereen die brildragend was, was slim en moest opgeruimd worden, dit gold ook voor de rest van het gezin, want zij hadden kennis in de genen zitten of zouden een potentiele bedreiging voor de Khmer Rouge kunnen zijn, wanneer ze bedachten dat ze wraak konden nemen. Zijn motto was dan ook: onkruid moet je met wortel en al verwijderen. En zo werden 2 miljoen Cambodjanen op brute wijze vermoord. Wapens werden namelijk niet gebruikt, kogels waren te duur, dus alle werktuigen die op het land gebruikt werden, werden nu gebruikt als martelwerktuigen. Naast dat het halve volk uitgemoord werd, werd ook iedereen uit de steden gedreven om op het land te gaan werken. Het land moest zelfvoorzienend zijn. Iedereen die in opstand kwam of niet hard genoeg zijn best deed, werd gemarteld en vermoord. Het volk kreeg minimaal te eten of te drinken, waardoor er ook nog eens een hoop mensen stierven aan ondervoeding, vergiftiging (door het eten van giftig voedsel dat ze bv in het bos vonden) en uitdroging. Al het eten dat geoogst werd ging naar de Khmer Rouge en het volk kreeg iedere dag een paar happen rijst te eten. Wanneer iemand voedsel stal, werd diegene vermoord. Dit in het kort over de Khmer Rouge. Als jullie er meer over willen weten, dit jaar komt er op Netflix een film uit genaamd ‘First they killed my father’, een verfilming van het gelijknamige boek, waarin de schrijfster vertelt hoe zij als klein meisje die periode beleefd heeft. Het boek is een aanrader en voor de mensen die niet zo van lezen houden, komt nu dus de film, hopelijk net zo goed als het boek.

Maar goed, wij waren dus in Phnom Penh en hebben daar het Tuol Sleng museum bezocht, dat tijdens de periode van de Khmer Rouge een gevangenis was en in de periode daarvoor een school. Deze plek drukt je met de neus op de feiten en neemt je mee in de tijd van de Khmer Rouge. De bedjes waarop de mensen lagen stonden er nog. De bloedvlekken op de vloer, als gevolg van de martelingen zitten er nog. Vele bange mensen kijken je toe vanuit hun pasfoto. Martelwerktuigen kun je er bekijken. Schedels van overleden mensen liggen er bewaard en tentoongesteld. Via de audiotour hoorden we verhalen over de gevangenis en het leven daar, slechts 9 mensen zijn levend uit de gevangenis gekomen na de bevrijding. En bij de overledenen zitten ook kleine kinderen. Vrij heftig museum dus.
Daarna zijn we doorgegaan naar de Killing Fields. Een plek net buiten de stad waar de mensen heen gebracht werden om vermoord te worden. Je loopt daar rond tussen de massagraven. Door erosie komen er steeds nieuwe schedels, botten en tanden boven de grond uit en die zie je dus ook liggen. De boom (de Killing Tree) waartegen de kleine kindjes en baby’tjes doodgeslagen worden, staat er nog, volledig in bloei. Het was heel raar om daar te zijn. De plek voelde nu heel rustgevend, maar als je er rondloopt ben je getuige van het gruwelijke tijdperk van de Khmer Rouge. In het midden van het terrein staat nu een grote herdenkingstoren, daarin worden alle grote beenderen en schedels bewaard en tentoongesteld van alle slachtoffers van die betreffende Killing Field. Door de beschadigingen op de schedels, zie je precies hoe de mensen gemarteld en dus gedood zijn. Redelijk aangeslagen zijn we daarna terug gegaan naar het hotel en zijn we in het zwembad geplonsd en hebben we geproost op ons goede leven, dat besef je dan toch maar weer extra goed. 
Na Phnom Penh zijn we doorgereisd naar Siem Reap, deze stad is voornamelijk bekend vanwege Angkor Wat, een van de bekendste tempels ter wereld en één van de zeven wereldwonderen. Dat wereldwonder gingen wij natuurlijk ook bekijken. Het tempelcomplex telt meer dan 200 tempels, dus je kunt je er makkelijk meerdere dagen vermaken mocht je ervan houden. Vanwege de hitte en omdat we dachten dat we na een aantal tempels toch wel wat tempelmoe zouden zijn, hebben wij ervoor gekozen om maar één dagje naar de tempels te gaan. Een prima beslissing voor ons bleek achteraf. De eerste dagen in Siem Reap hebben we eigenlijk voornamelijk aan het zwembad doorgebracht, want het was eigenlijk gewoon te warm om echt iets te ondernemen. We zijn wel naar een kinderziekenhuis in de stad gegaan om bloed te doneren, iets wat ze daar hard nodig hebben. Fijne bijkomstigheid was dat ons bloed gelijk op malaria getest werd en dit hadden we beide gelukkig niet! De bloeddonatie kon dus gewoon doorgaan achteraf checken ze het bloed net zoals in Nederland op andere verschillende ziekten, voordat het bij het zieke kind terecht komt. Een goed doel dus, waar we makkelijk iets voor konden betekenen. ’s Avonds zijn we opgehaald voor een gezellig spelletje Escape Room. Het was best een lastige, maar met nog twee minuten op de klok hadden we onze weg naar buiten weer gevonden. De dag voordat we naar het tempelcomplex van Angkor Wat zouden gaan, zijn we met de tuktuk ons entreeticket al gaan halen. Als je dit doet na 16.45u, mag je na 17u het complex gratis op om de zonsondergang te bekijken, wat we natuurlijk gedaan hebben! We hebben die avond de zon zien zakken in de jungle vanaf de tempel Pre Rup. De dag erna vroeg op voor de zonsopkomst bij Angkor Wat zelf. Om 5u stond onze tuktuk voor de deur om ons naar het tempelcomplex te brengen. Nog hartstikke donker zoek je je een weg naar de tempel, vergezeld door veel te veel andere toeristen. Eenmaal bij Angkor Wat ga je op zoek naar een goede plek (hoop je) voor de zonsopkomst. Camera opstellen, GoPro gereed en wachten op het zonnetje. Het was echt prachtig om te zien hoe de kleuren veranderden en hoe de zon uiteindelijk achter de tempel omhoog kwam. Gelukkig hadden wij een goede plek vooraan het meertje en hebben we er mooie foto’s aan overgehouden. Daarna ging bijna iedereen Angkor Wat in en daarom hadden wij dus ook besloten om gelijk door te gaan naar de volgende tempel. Iedere toerist doet bijna hetzelfde rondje tempels (het kleine of grote rondje), dus wij hebben het rondje tegen de richting in gedaan en zijn later terug gekomen voor Angkor Wat, in de hoop dat het er iets rustiger zou zijn. De eerstvolgende tempel hadden we dan ook voor ons alleen, maar daarna werd het langzaam aan toch drukker op de andere plekken. Desondanks hebben we vele mooie plaatjes kunnen schieten. Na een stuk of zes tempels, waren we terug bij Angkor Wat. Net voordat we aankwamen, liep er een processie met monniken voor ons het complex in. De rust waarop we hoopten, was er dus niet, maar dit was dan wel weer speciaal om mee te maken. Na nog even rond te hebben gelopen door deze ontzettend grote tempel, was het tijd om terug naar het hotel te gaan en het stof van ons af te spoelen. Maar wat was het mooi Naast Angkor Wat vonden we de tempel Bayon ook heel erg indrukwekkend, omdat er veel details in verwerkt zitten en er allemaal gezichten in gehouwen zijn met allemaal een andere gezichtsuitdrukking. Helaas was de camera een beetje oververhit en weigerde deze zijn werk te doen..

De dag erna zijn we weer de grens overgestoken naar Thailand en zijn we in een keer doorgereisd naar Koh Chang, een Thais eiland, waar we voornamelijk gerelaxt hebben. Het sfeertje op het eiland is er ook wel naar. Even een kleine vakantie. We hebben daar nog wel een scootertje gehuurd en daarmee zijn we wat strandjes gaan bezoeken, een heerlijke dag! 
Na Koh Chang was het opnieuw tijd voor Bangkok. Deze keer een tiental graden warmer en daarmee eigenlijk te warm voor een bezoekje aan de stad. Maar hey, je hoort ons niet klagen hoor. Bij de airco en ventilatoren hebben we veel tijd doorgebracht en de drankjes zorgden voor de nodige verkoeling. In Bangkok was er ook weer het weerzien met Tim (Bart z’n broertje, voor diegene die hem niet kennen), die we na 1 jaar reizen weer zagen. Heel leuk dus om bij te kletsen en drankjes te drinken. De mannen hebben samen nog Khao San Road onveilig gemaakt en met z’n drieën hebben we een kookcursus gedaan, waarin we onze favoriete Thaise gerechten leerden maken. Bangkok was voor Tim de laatste stop tijdens zijn reis en hij vloog van daar dan ook weer naar huis, voor ons een fijne gelegenheid om onze backpacks te legen en die van hem nog wat voller te proppen. Tim was nog niet vertrokken uit Bangkok of Frank was alweer aangekomen in Bangkok (Frank is een collega van Denise, voor diegene die hem niet kennen), dus opnieuw een gezellige avond vol drank volgde. Na een paar biertjes hebben we Frank zover gekregen om een schorpioen te eten, wat een heerlijk hapje was dat…. En na nog een aantal biertjes op Khao San Road was het voor ons in ieder geval bedtijd, want onze vlucht naar Myanmar zou de dag erna volgen.

Welterusten allemaal en tot in Myanmar!

Dikke kus van ons