Borneo en het begin van het einde...

Borneo was anders, Borneo was gaaf en in Borneo zagen we ons eerste echt wildlife (als je de veel voorkomende makaken niet meetelt).
We begonnen in Kota Kinabalu, gelegen in Sabah, het noordelijke deel van Maleisisch Borneo. Kota Kinabalu vonden wij saai, er was weinig te beleven. Een stad met veel (ongebruikte) winkelcentra en die weinig te bieden had voor toeristen. We hebben onze dagen doorgebracht aan de waterfront, wachtend op Jarno, een vriend uit NL. Samen zouden we verder reizen door Borneo aangezien we er tegelijkertijd waren en dezelfde plannen hadden.
Na zijn komst zijn we gelijk doorgereisd naar Sandakan. Sandakan zelf heeft ook niet veel te brengen, maar was voor ons het punt om naar een rehabilitatiecentrum te gaan voor orang oetans. De apen leven vrij in een groot stuk jungle, waardoor het nooit helemaal gegarandeerd is dat je ze ziet. Maar wij hadden het geluk toch een hoop orang oetans tegen het lijf te lopen, wat een fantastische beesten! Tussen de middag was het apencentrum dicht en zijn we naar de naast gelegen opvang voor sunbears gegaan. Hier zaten voornamelijk beren die uit gevangenschap kwamen en niet meer voor zichzelf konden zorgen. Aangezien deze beren het bos delen met de orang oetans, kwamen deze daar regelmatig op bezoek en ook die dag liep er een grote orang oetan over de boardwalk, die voor toeristen gemaakt was om de beren te kunnen observeren. En op zo’n moment is die boardwalk van de orang oetan en moesten wij gewoon aan de kant, het blijven wilde dieren..
Vanuit Sandakan gingen we daarna drie dagen de jungle in, op zoek naar echte wilde orang oetans en naar meer wildlife. ’s Avonds maakten we onze eerste riviercruise en zagen we al een hoop krokodillen, neusapen, makaken en langoers. Helaas nog geen orang oetans en ook niet de zeldzame dwergolifanten die in de omgeving wel gesignaleerd waren. Na het eten hebben we een nachtwandeling gemaakt en zagen we een hoop kleurige, maar slapende vogels, wat harige insecten en een schorpioen. De dag erna vroeg op voor de ochtendcruise en later een hike door de jungle. Tijdens de cruise geen nieuwe dingen gezien en tijdens de hike ging het voornamelijk om de planten en hun werking, aangezien de dieren dan ver weg de jungle induiken om oa aan de hitte te ontsnappen. ’s Middags hadden we gevraagd om een lange riviercruise, zodat we de olifantjes konden gaan zoeken. Helaas vonden we niet meer dan hun sporen, maar we zagen wel onze eerste wilde orang oetan, naast nog een hoop eerder genoemde aapjes en opnieuw krokodillen. Geslaagde dag dus! De volgende ochtend nog een laatste cruise op zoek naar de olifanten, maar wederom pech. Na het uitchecken gingen we op weg naar Semporna. Een troosteloos stadje in het oosten van Sabah. Voor de mooie stranden hoef je hier niet te komen, maar de onderwaterwereld hier is wereldberoemd. Wij zaten een paar dagen op een tropisch eiland vanwaar onze duiktripjes starten en hadden hier echt een leuke tijd. We werden supergoed verzorgd met lekker eten en er was een hoop gezelschap om ’s avonds samen een drankje mee te drinken. DE plek om te duiken daar is Sipadan, maar daarvoor moet je maanden van tevoren al een permit boeken, dus helaas geen Sipadan voor ons, maar ondanks dat waren het fantastische duiken. We zagen ontzettend veel schildpadden, groot en klein, een hele hoop koraal met prachtige kleuren, kleine gekke wezentjes en grotere vissen. Bart en Jarno hadden de manager van dit resort zo gek gekregen dat ze met hun tweeën ’s nachts om 3 uur alleen in de donkere bar Lyon – Ajax konden kijken, om vervolgens na drie uurtjes slaap weer te gaan duiken.
Als kers op de slagroom op de spreekwoordelijke taart zagen we tijdens onze laatste minuut van onze laatste duik, toen we eigenlijk al onderweg waren naar de oppervlakte, nog snel een eagle ray voor ons langs zwemmen. Echt fantastisch om dat nog even te kunnen zien!
Na het duiktripje splitsten onze wegen zich met Jarno. En Jarno, het waren twee fantastische en gezellige weken samen!

Voor ons was het tijd voor Indonesië, het laatste land (Singapore even niet meegeteld), de laatste weken. De tijd is echt gevlogen!
We begonnen op Java. Een beetje onvoorbereid, dus we wisten niet zo heel goed wat we er wilden zien. Daarbij kwam nog eens dat Ajax een finale te voetballen had en dat we dus voor die tijd weer in een bewoonde wereld moesten zijn om midden in de nacht te kunnen kijken. Al met al hadden we niet zo heel veel tijd voor toch wel een groot eiland. We zijn gelijk doorgevlogen naar Jogjakarta, omdat we daar wel wisten wat we moesten doen. We bezochten de twee bekendste tempels van het land: de Prambanan en de Borobudur. De Prambanan was onze eerste Hindoeïstische tempel en de Borobudur de laatste Boedhistische tempel, de laatste had voor ons de voorkeur. Het gevoel, het uitzicht, de sfeer. Het was ook leuk om er op een brommertje heen te rijden, met om je heen in de verte de vulkanen die Java rijk is.
De vulkanen waren een ander ding dat we eigenlijk nog hadden willen zien op Java, maar Bart was zo handig om hard tegen een bedpoot te rennen met zijn teen en had deze dus flink gekneusd en kon even niet meer in zijn dichte schoenen, waardoor we het vulkanenavontuur nog even uit moeten stellen. Indonesië heeft er genoeg, dus we zullen er nog wel een zien hier of daar

In plaats van een tochtje via de vulkanen, zijn we gelijk naar Bali gevlogen en hebben we ons momenteel in Legian gevestigd. Vlak naast het veel te toeristische Kuta, maar Legian doet er niet veel voor onder. Maar goed, hier zijn de barren die midden in de nacht open zijn, waar wij Ajax overmorgen zullen gaan aanmoedigen!

Liefs en tot over een weekje of zes!